De doelstelling van "burgerschapsvorming" is gevormd te worden tot betrokken burgers die actief hun bijdrage leveren in de samenleving. Het aanleren om de juiste normen, waarden te ontwikkelen, actief  deel te nemen in de samenleving en een kritische blik te ontwikkelen op politieke, economische en sociale structuren. Een burger te worden die ongelijkheden kan opsporen en  daarin  verandering kan brengen.

Voor ons, toekomstige leerkrachten,  is het belangrijk om niet alleen deze vaardigheden te ontwikkelen maar ook het belang hiervan te kunnen uitdragen.

Concreet liep ik mijn stage  bij de organisatie "Ladder op".  Het is een organisatie die onderwijsondersteuning biedt. Zo gaf ik huiswerkbegeleiding in een kansarm gezin met 3 jongens en 1 meisje. De moeder is huisvrouw en de vader werkt in een pizzeria. De ouders deden alles om hun kinderen een betere toekomst te geven en dit alles met de weinige middelen die ze hadden.

Voor velen van ons, was deze maatschappelijke stage, een blikopener.  Voor mezelf  was het toch ook wel wel even slikken.  

Ik begeleidde  Ahmar, een jongen uit het zesde leerjaar. Hij is zeer verstandig maar hij stottert. Daardoor heeft hij moeilijkheden met talen, alsook voor W.O. .  Hij is zeer sterk in wiskunde. Mits ondersteuning voor zijn aandachtspunten , kan hij het nog ver schoppen.

Andere meningen 

Na mijn maatschappelijke stage was ik zeer enthousiast en deelde mijn ervaringen met anderen. De meningen waren verdeeld, meningen die mij aan het denken zetten en zo opnieuw mijn blik verruimde.

Daan Verhaegen denkt er het zijne van: 

Een praktisch denkende persoon en een hardwerkende kok, die naar zijn zeggen zijn loon steeds moet afstaan aan deze mensen die nietsdoen. Als ik  zijn mening vroeg over kansarme anderstalige kinderen met een andere cultuur, was één van zijn vele uitspraken: "Wanneer ze hulp willen moeten ze terug naar eigen land gaan, daar zullen ze hulp krijgen" .

Mijn gevoel is dat Daan enkel de praktische kant bekijkt. Ik kan hem begrijpen ; hij moet hard werken en veel afdragen voor niet werkenden.  Maar het idee dat hij, zoals velen  één zondebok aanwijst,  zet mij tot nadenken.  Iedereen over dezelfde kam scheren, steeds geloof, overtuigingen erbij halen , zo ben je zelf  de duppe . Als toekomstige leerkracht zal ik ook met deze meningen geconfronteerd worden en proberen om op een gepaste manier hiermee om te gaan. 

Ann Artoos is van mening:

Deze jongen heeft  geluk, dat zijn moeder tijd heeft en maakt,  om hen te willen helpen. Want vaak zijn er thuis zoveel zorgen ( weinig of geen inkomen, openstaande facturen van huur, electriciteit, water ... tot zelfs deurwaarders) , alcoholisme , werkloosheid enz. Slechte huisvesting, niet elk kind heeft een eigen kamer. Laat staan een rustig plekje om zijn huiswerk te maken. Of de ouders spreken geen NL en of Frans. Leerkrachten hebben niet altijd inzicht in de schrijnende thuissituatie. Of vinden het niet hun zorg. Omdat ze hun handen vol hebben met de andere leerlingen in de klas.

Hebben ook geen begrip wanneer de leerling zijn huiswerk niet heeft gemaakt, niet uitgeslapen is, geen computer ter beschikking heeft .... geen knutselmateriaal meebrengt bv een kranteartikel of tijdschrift. Maar er is gewoon geen geld om dit aan te schaffen thuis. 

Het is niet de taak van de leerkracht om sociaal assistent te zijn, maar wat begrip en inlevingsvermogen zou de leerling al een ander gevoel geven, Bv delen met een ander kind, samenwerken in een groepje zou betekenen dat het kind ook eens een fijn gevoel ervaart. 

Of eens wat extra aandacht vanwege de leerkracht op een ogenblik dat de andere kinderen een taak maken. Het kan voor de leerling een groot verschil betekenen. Natuurlijk zijn er de zorgleerkrachten (maar meestal zijn zij te weinig beschikbaar) die extra aandacht kunnen geven aan taal en rekenen. 

Ik denk anderzijds dat de leerkrachten hun dagpakket behoorlijk intens en zwaar is, dat de zwakkere leerlingen er teveel aan zijn. Misschien wil de leerkracht wel, maar is de werkdruk zo hoog dat er gewoon geen tijd en energie overblijft voor de zwakkere leerlingen. Een trieste realiteit ! 

Betrokkenheid van de ouders is natuurlijk ook belangrijk. Maar vaak zijn de ouders beschaamd, ongemotiveerd, te veel zorgen... dagen niet op tijdens oudercontact omwille van bovengenoemde redenen. En heeft de leerkracht maar 10 min per kind tijdens zo`n oudercontact. 

Mijn kritische kijk: 

Ik heb dit al vaker gehoord en gezien met eigen ogen, leerkrachten hebben veel werk aan hun hoofd en denken dan: 'moet ik dit er ook nog bijnemen'. Hier hebben ze dan geen oog naar. Ann is een vrouw die al een stuk van de wereld heeft  gezien. Ze heeft in India en Brasilië gewoond waar ze vrijwilligerswerk deed in schooltjes. De bovenstaande mening komt vooral uit ervaringen van vrijwilligerswerk hier in Belgische schooltjes. Ik hoop hier toch verandering in te kunnen brengen, later als ik voor mijn klas sta.